skip to content

Жанчыну пакрыўдзіў Каханы...

Жанчыну пакрыўдзіў Каханы.
Па вуліцы крочыць адна.
У поглядзе ніцым схаваны
нявыспелы боль і віна...

Жанчыну пакрыўдзіў Каханы.
Ну чым ёй цяпер памагчы
на займішчы летняга ранку,
на сходзе вясновай начы?

Даверце мне, ясная Панна,
адчай непрытомнай рукі,
і сум ваш растане туманам
на люстры світальнай ракі.

Эдуард Акулін