skip to content

Згарае каханне марудна, балюча...

Згарае каханне марудна, балюча,
Згарае, нібыта асенні касцёр.
Адчужанасць, быццам бы вецер калючы,
Апошніх надзей абрывае лісцё.

Згарае каханне надрыўна і горка,
Маленькая іскарка ледзь зіхаціць...
Нібы з небасхілу сарвалася зорка,
Што ў чорную бездань адчайна ляціць.

Згарае каханне на попел-трывогу,
Пакутным адбіткам на цэлым жыцці.
Так хочацца выйсці ізноў на дарогу,
Ды толькі куды невядома ісці...

Яўгенія Мальчэўская