За лугам зялёным, за сонечным гаем,
За рэчкай задумнай, за борам панурым
I наша захопленасць, і прысяганні,
I рэўнасці роспачнай злыя віхуры.
А ўсё — ці далёка? А ўсё — ці не ў сэрцы,
Што тахкае, тахкае струджана ў грудзях?
Яшчэ раз... яшчэ раз...
Як блізка ля смерці,
Гуляючы ў жмуркі, паходжваюць людзі...
А свет гэткі гожы і вабны наўкола,
Да шчэму жаданы для кожнай істоты!..
Калі не руку, падай мне хоць голас —
З-за рэчкі, з-за гаю, з-за нашай маркоты...
Ніна Мацяш
Комментарии
2 года 50 недель назад
2 года 50 недель назад
2 года 50 недель назад
2 года 51 неделя назад
2 года 51 неделя назад
2 года 51 неделя назад
2 года 51 неделя назад
3 года 2 дня назад
3 года 2 дня назад
3 года 2 дня назад