Грустные истории о любви

Я стаміўся на свеце жыць,
я аб смерці стаміўся думаць...
Ліст на ветры ўгары дрыжыць
і на дол пазірае з сумам.

Ён прывык да птушыных дум,
ён крылом звыкся быць для дрэва.
Лістапад – яснавокі сум,
залатога лісця залева.

Я стаміўся на свеце жыць,
адпачыну істота просіць.
І душа, як лісток, дрыжыць,
а за вокнамі восень. Восень.

Эдуард Акулін