Грустные истории о любви

Ні парушынкі ў небе, ні дажджынкі,
I мройна вішня пышная цвіце.
Яшчэ мая хада лягчэй пушынкі.
Адкуль цяжар так сэрцайка гняце?

Душыла смага, цалавала спёка.
Маланка з громам звязвала канцы.
Але не памірала ад апёкаў —
Зацягваліся песнямі рубцы.

Жыццё, ты стэп, што выгарэў да краю,
Дрыготкі ліст на восеньскім галлі.
I ўсё адно — цябе я абдымаю,
I ўсё адно цябе я бласлаўляю
За боль і рай на песеннай зямлі.

Яўгенія Янішчыц