Грустные истории о любви

Неба ў зорках. На небе ўладараць яны.
Дзесьці ў цемры касцёр дагарае.
Там застыў, запанурыўся конь вараны.
Ён — на волі... Ды волі не мае.

Ногі спуталі людзі вяроўкай яму,
мары зблыталі ветры начныя.
Узляцеў бы да зорак!.. Ды помніць хамут
спрацаваная конская шыя.

А пад ранне, калі цішыня зазвініць
ды зайграе нямыя рулады,
ён забудзецца ў стоме і раптам — прысніць
белых коней у небе крылатых.

Інга Гаравая