Грустные истории о любви

Мы многа гаворым, а болей маўчым.
He выказаць час, што скрозь нас працякае.
I думы людскія гайдае ўначы
Калыска сусвету ад зор залатая.

Праўдзівае слова гадую гады,
He ў сілах яго адарваць ад істоты.
Хоць ведаю сам: зелянеюць сады
Вясною, каб восенню скінуць лістоту...

Пазнаўшы пачатак — не знаем канца...
I свет гэты белы сцвярджаем нанова.
I плача ў калысцы сасновай дзіця.
He знае сябе і пакутуе словам...

Леанід Галубовіч