Грустные истории о любви

Лёс прывядзе да апошняй
разлукі...
Ведай —
ня трэба скарацца журб е...
Помняць свой час
вочы,
вусны
і рукі,
Каб блаславіць і суцешыць цябе.

Гэта жыцьцё...
Што ж, яшчэ памыліся,
Ды не засьмечвай душу
драбязой...
Тут без мяне
ўсё ж
за нас памаліся...
Толькі ня словам,
а ціхай сьлязой.

Сяргей Законнікаў