Грустные истории о любви

Гэты горад любіла, здаецца,
А цяпер ненавіджу амаль —
Тут у сцены бетонныя б'ецца
Аб табе несціхаючы жаль.

Тут дарогі, якія калісьці
Роўна йшлі да цябе аднаго,
Мітусяцца, не маючы выйсця
З непатрэбнага кола свайго.

Ён увесь навылёт іррэальны
Гэты горад — ні вёсен, ні зім...
Толькі неба з усмешкай кранальнай
Як заўсёды любуецца ім.

Вольга Ласаева