Грустные истории о любви

Гадзіннік ножанкамі стрэлак
Стрыжэ, стрыжэ нябачны час
I моўчкі падганяе нас,
З хвілінай кожнай пастарэлых.

Не затрымаць і не спыніць
Яго размеранага стуку.
Нібы лічыльнікамі, цюкае
Ён раўнадушна дзень пры дні.

I як спяшаюцца гады!
Як хутка вянуць навальніцы!..
Паспець бы толькі, не стаміцца
Не збіцца з маладой хады,

Каб за спіною узмакрэлай
Цяжэў бяссонных спраў запас.
Гадзіннію ножанкамі стрэлак
Стрыжэ, стрыжэ нябачны час.

Генадзь Бураўкін