Грустные истории о любви

Снегам засыплецца лісце, што стала ўжо смеццем,
I пасвятлее на вуліцах і на душы,
I заскуголіць ад холаду ў вечары вецер,
Вецер, што пасвіць па восеньскіх травах дажджы.

Выйду на снег і нібыта вярнуўся дадому,
Нібы вярнуся ў жыццё, дзе чарноты няма,
Дзе аніхто не псуе адзіноты нікому,
Дзе як прыходзіць зіма, дык прыходзіць зіма.

Снегам засыплецца лісце, што стала ўжо смеццем,
Снегам засыплецца наша з табою «бывай...»,
Наша сустрэча засыплецца снегам у леце,
Снегам у леце засыплецца пекла і рай.

Віктар Шніп