Грустные истории о любви

Белая ружа скамканай паперы
На рубінах вуглёў
Паступова чарнее.
Учарнеўшы, чырвоным палае,
Потым зробіцца шэрай,
У попел рассыплецца...
А за вокнамі снег усё сыплецца.
А за вокнамі — снег,
А ў памяці — смех.
А ў памяці смех каханага,
У мяне па вясне адабранага,
Не чарняваю і не бялёсаю,
Не вядзьмаркай кульгаваю, косаю,
Не здарэннем злым,
Не жыццём ліхім,
Ўсё складаней шмат:
Ім самім. Самім...

Вольга Ласаева